Olga Markitantowa – wiersze 

*

Pionowa woda zamyka się przed twarzą.

Wejdziesz w drzwi między jesienią a zimą —

wyjdziesz w następnym życiu.

Lewa ręka prawej nie zna.

Przed urokliwym światłem —

pół roku porannej ciemności.

*

Idziemy na łatwiznę.

Przyjmuje twoje miasto

w rzece

i czasie,

jak ty ode mnie dzień i noc.

Dziś ustalamy

ile osób przywrócisz do życia

zanim spełnisz się jako bodhisattwa,

pogodzisz się, wyjdziesz

z rytmu i cyklów.

*

Wieża wyrasta z mgły

dociera do ziemi, znika.

Jego optyka zbliża ludzi i wydarzenia.

Kolejna wiosna, geometryczny śnieg, wszystko inne.

Obudź się o trzeciej nad ranem

jako zdrowy człowiek.

2018

*

Rodzima przestrzeń:

chimery, gargulce w czarnej pianie,

rysuję ostrym indygo ciało,

leżę w bezradnej łodzi.

Ostatnia książka dla zmarłych

mała kaźń, zawiłość w domu.

Po prostu usiąść, potem wstać

zwolnić do stanu życia.

W chłopcu, mężu i przyjacielu

złości się chciwy potwór

który kocha i czeka na mnie.

*

Brzuch jest źródłem wstydu

wnętrza są źródłem radości.

Podziemny król

sadzi żonkile, tulipany, przebiśniegi

w czarnych obłokach.

Persefona całe jego piekło

musi rozgrzewać

czekaniem na wiosnę.

*

Ptak-akrobata

przewraca się w powietrzu

splata siły, ale nie spada,

plecie w porywie przewiewny dom.

Bezbronność dziecięca,

bezgłośny krzyk do rynny,

kesonowa niemoc.

2020

Tłumaczyła Kasia Ioffe

Olga Markitantowa (ur. 1985 w Mińsku) — białoruska pisarka, filolog-krytyk literacki, poetka, członkini redakcji antologii poetyckiej Mińska Szkoła. Studiowała na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym, ukończyła studia magisterskie na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym, studia podyplomowe w Narodowej Akademii Nauk Białorusi. Bada współczesną poezję rosyjskojęzyczną Białorusi, jest autorką szeregu publikacji naukowych na ten temat. Autorka tomiku wierszy Wozdusznyj Okean (Ocean Powietrzny), 2018 r. Publikowała się w almanachu Szkoła mińska, w czasopiśmie Niemiga literacka oraz innych. Część tekstów poetyckich została przetłumaczona na język polski, estoński i francuski.

Kasia Ioffe — białoruska poetka, członkini PEN-Club Białorusi. Urodziła się 2 czerwca 1995 roku w Mińsku.
Publikowała w Białorusi pod nazwiskami Kaciaryna Głuchowskaja, Kasia Kawalionak-Głuchowskaja, Kasia Ioffe. Autorka tomików poezji: Biały lew (2011), Kiedy drzewa rosną z głowy (2013). Tłumaczy z polskiego, rosyjskiego, białoruskiego, zdarzają się tłumaczenia z niemieckiego oraz jidysz. Finalistka konkursów poetyckich im. Łarysy Geniusz (2009), im. Czesława Miłosza (2011), państwowego konkursu białoruskiej literatury młodzieżowej (2011, nominacja w kategorii Dziedzictwo duchowe) i młodzieżowego konkursu literackiego Bramamar w kategoriach proza i poezja (2014), laureatka dorocznej nagrody literackiej Złoty apostrof (2020). Wiersze zostały przetłumaczone na język rosyjski, angielski, polski, bułgarski, serbski i ukraiński, publikowane w zbiorach poezji Ptaki lekkich obyczajów, Mińsk, 2011; To oni a to my, Moskwa, 2021; W języku ciszy, Moskwa, 2021. Mieszka w Krakowie, studiuje Krytykę literacką oraz Judaistykę na UJ.

Adrianna Olenderek – ma 20 lat i jest studentką Communication Design na School of Form w Warszawie. W swoich pracach lubi łączyć tekstury i inspirować się naturą. Pasjonują ją sitodruk, rysunek i taniec klasyczny. Instagram: @adrianna.olenderek