Wioletta Ciesielska – pięć wierszy

Ilustrował: Tomasz Grabowicz

lubiłam jeździć 96

na przystanku rewolucji 1905/piotrkowska

co wieczór asfalt skrzy się odłamkami butelek –

można się przejrzeć.

panowie kulturalnie, w bramie, zapodają sobie ćwiarteczkę lub pół
litra na jedną nóżkę. czasem się butelczyna zmienia w kwiat
i wtedy lepiej szybciuteńko przejść się pieszo, w kierunku tylko sobie wiadomym.

wolę maki.

 

ciasteczko z groźbą

kruche, z małą karteczką w środku.
nie łam się tylko, nie rozwijaj. potem już nic nie będzie takie same.

przeczytasz, że za rogiem czai się miłość/nicość.
i nigdzie już nie wyjdziesz.

 

skuczę w rogu pokoju

skuczysz ty i skuczę ja, suczysz mnie,
więc się suczę po rogach. ulic
tysiąc. każda z latarnią, co by oświetlić to i owo, a inne ukryć

w cieniu. ukryte limo, za ciemnym okularem,
słońce razi, wczoraj było grubo. wstyd przez drzwi wejść,
lepiej chyłkiem do okna. życia.

 

syn edyty górniak palił na swoich piętnastych urodzinach

przejebane. przejebane być synem edyty górniak.
każdy człowiek ze smarfonem jest potencjalnym sygnalistą.

gorzej być jedną z trzech nauczycielek w starbucks.

najgorzej, zapłakaną, anonimową kuzynką.

 

ostrym kozikiem wyskrobać biedę, jak brud spod paznokcia

zadusić w kolebce lub łeb odgryźć hydrze

 

pod paznokciami dowód na istnienie boga (trochę naskórka i krwi –

– wystarczy by upupić któregoś z was). znajduję panów

nieco skonfundowanymi,

że TO się nie roni.

 

Myśleliście, że abortowanie jest podobne do aportowania – byle z powrotem

upchnąć w jajnik? Nie, panowie (potrzymacie te kleszcze, szerzej!) i ciągniemy,

ciągniemy, ciągniemyyy!

 

„bujać to my, panowie szlachta”.

 

Wioletta Ciesielska (ur. 1980) – potrafi naciągać rzeczywistość, kapelusze i zbyt krótką kołdrę. Posiada wspaniałą rodzinę i wyznaje zasadę, że stado jest najważniejsze. Jej publikacje znalazły się między innymi w: „Cegle”, „Nowym BregArcie”, „Wytrychu”, „Interze”, „Akancie”, „Obszarach Przepisanych”, „Helikopterze”, „Babińcu Literackim”, „Śląskiej Strefie Gender”, „Kurierze Poetyckim”, „Tlenie Literackim”, „Wakacie” oraz na portalu pisarze.pl.

Tomasz Grabowicz (ur. 1992) – uczeń Szkół Artystycznych ROE na kierunku grafika komputerowa, absolwent studiów filozoficznych. Wyraża się poprzez projektowanie mody miejskiej. Fan street artu oraz hip-hopu. Instagram: @zakazciszy.