Vano Krueger – List z Kijowa
“Лист з Києва: “Тільки вітер знає…”
Я пишу цей лист не при світлі свіч – вони всі згоріли попередньої ночі, а електричне світло вмикати не можна – російська окупаційна армія почала вже обстрілювати житлові квартали і об’єкти цивільної інфраструктури, прагнучи залякати українців і змусити їх капітулювати.
Україна переконалась, що лише належність до НАТО дає відносну безпеку. Відносну – бо що робити з можливим ядерним забрудненням? Російські окупаційні війська захопили і утримують Чорнобильську Атомну Електростанцію, ядерні війська Росії приведені у бойову готовність. Ядерний шантаж залишається останнім арґументом Владіміра Путіна – вже зрозуміло, що порушивши всі можливі конвенції – окупувавши і анексувавши Крим, окупувавши окремі райони Донецької і Луганської областей і створивши там маріонеткові “народные республики”, збивши цивільний літак, отруюючи людей “Новичком” як у себе, так і в Европейському Союзі, etc. – він не зупиниться щоб порушити і цю.
1986 року під час аварії на ЧАЕС ядерна хмара накрила всю Европу, зокрема Скандинавський півострів. Тільки вітер знає, як буде цього разу.
Я пишу цей лист не при світлі свіч, а під звуки сирени і вибухів. Сподіваюсь, зранку їх змінить спів птахів – він особливо приємний на контрасті. У Філіпа Діка в романі “Чи мріють андроїди про електроовець?” – найдовший вірш однієї з моїх книг повністю написаний як алюзія на цей роман – описано світ після ядерної війни, в якому з небес падають пухнасті сови, отруєні насмерть ядерною пилюкою, падають одна за іншою… Зараз ця картина – вона не увійшла в кіно – просто стоїть у мене перед очима…
Владімір Путін хоче поставити Европейський Союз і НАТО перед вибором: або ґльобальна терористична “народная республика” на місці України, або ядерна пустеля – це умови міжнароднього терориста, що втратив зв’язок із реальністю, і, звісно, кожен з цих варіянтів є неприйнятним ані для України, ані для НАТО, ані для Европейського Союзу, ані для всього світу.
Мрії про нейтралітет – найбільша помилка України за всю історію незалежності. На війні між Добром і Злом немає нейтральних, третя сторона просто не передбачена. Російсько-українська війна давно вже перестала бути суто російсько-українським питанням – це війна всієї Европи і всього світу. Україна зараз в центрі цієї війни – і вона має перемогти не лише заради себе – це само собою – а заради всієї Европи, заради того, щоб в Києві настав мирний ранок, заради того, щоб в Києві, як і у всіх европейських столицях, зранку співали птахи.
Вано Крюґер, поет, філософ, член ПЕН-клубу”
List z Kijowa: wiatr jeden wie
Piszę ten list nie przy świetle świec – one wszystkie wypaliły się zeszłej nocy, a oświetlenia elektrycznego nie da się włączyć – rosyjska armia okupacyjna już zaczęła ostrzeliwać dzielnice mieszkalne i obiekty infrastruktury cywilnej, chcąc zastraszyć Ukraińców i zmusić ich do kapitulacji.
Ukraina przekonała się, że tylko przynależność do NATO zapewnia względne bezpieczeństwo. Względne – bo co zrobić z potencjalnym skażeniem nuklearnym? Rosyjskie wojska okupacyjne zajęły i utrzymują elektrownię jądrową w Czarnobylu, rosyjskie siły jądrowe zostały postawione w stan gotowości bojowej. Szantaż jądrowy pozostaje ostatnim argumentem Władimira Putina – zrozumiałym już jest, że po pogwałceniu wszystkich możliwych konwencji – okupacji i aneksji Krymu, okupacji części obwodów Donieckiego i Ługańskiego i stworzeniu tam marionetkowych „republik ludowych”, po zestrzeleniu samolotu cywilnego, po otruciu ludzi nowiczokami tak u siebie, jak i na terenie Unii Europejskiej etc. – nie zawaha się pogwałcić i tej.
W 1986 roku podczas awarii w Czarnobylu chmura radioaktywna pokryła całą Europę, w szczególności Półwysep Skandynawski. Wiatr jeden wie, jak będzie tym razem.
Piszę ten list nie przy świetle świec, a pod dźwiękami syren i wybuchów. Mam nadzieję, że rankiem zastąpi je śpiew ptaków, dla odmiany osobliwie przyjemny. W powieści Philipa Dicka „Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?” – najdłuższy wiersz w jednej z moich książek jest w całości napisany jako aluzja do tej powieści – opisany jest świat po wojnie jądrowej, w którym z nieba spadają puchate sowy, zatrute na śmierć radioaktywnym pyłem, padają jedna za drugą… Teraz ten obraz nie jest puszczony w kinie – po prostu stoi przed moimi oczyma…
Władimir Putin chce postawić Unię Europejską i NATO przed wyborem: albo globalna terrorystyczna „republika ludowa” w miejsce Ukrainy, albo nuklearne pustkowie – oto warunki międzynarodowego terrorysty, który stracił kontakt z rzeczywistością i, naturalnie, żaden z tych wariantów nie jest akceptowalny ani dla Ukrainy, ani dla NATO, ani dla Unii Europejskiej, ani dla całego świata.
Marzenia o neutralności okazały się największą pomyłką Ukrainy w ciągu całej historii jej niezależności. Na wojnie między Dobrem i Złem nie ma bezstronnych, trzeciej strony po prostu nie przewidziano. Wojna rosyjsko-ukraińska dawno już przestała być kwestią wyłącznie rosyjsko-ukraińską: to wojna całej Europy i całego świata. Ukraina znajduje się teraz w centrum tej wojny i musi zwyciężyć nie tylko dla siebie – to się rozumie samo przez się – a dla całej Europy, dla tego, aby w Kijowie nastał spokojny poranek, dla tego, aby w Kijowie, jak i we wszystkich europejskich stolicach, rankiem śpiewały ptaki.
Váno Krueger, poeta, filozof, członek PEN Clubu
tłum. Michał Koźmiński
Carta desde Kyiv: “Sólo el viento sabe…”
Escribo esta carta no a la luz de las velas – todas ellas se agotaron la noche anterior – y la luz eléctrica no se puede encender – el ejército de ocupación ruso comenzó ya a bombardear barrios residenciales e instalaciones de infraestructura civil, buscando intimidar a los ucranianos y obligarlos a capitular.
Ucrania se ha convencido de que sólo pertenecer a la OTAN proporciona relativa seguridad. Relativa – porque ¿qué hacer con una posible contaminación nuclear? Las tropas de ocupación rusas tomaron y retienen la planta de energía nuclear de Chornóbyl, las tropas nucleares de Rusia fueron puestas en preparación para el combate. El chantaje nuclear es el último argumento de Vladímir Putin – ya está claro que, después de violar todas las convenciones posibles: de ocupar y anexar Crimea, de ocupar ciertas zonas de las regiones de Donetsk y Luhansk y crear ahí “repúblicas populares” títeres, de derribar un avión civil, de envenenar gente con “novichok” tanto en su país como en la Unión Europea, etc. – no va a detenerse para violar ésta también.
En 1986, durante el accidente de Chornóbyl, una nube nuclear cubrió toda Europa, sobre todo la península de Escandinavia. Sólo el viento sabe cómo será esta vez.
Escribo esta carta no a la luz de las velas, sino bajo el ruido de sirenas y explosiones. Espero que en la mañana éstas sean reemplazadas por el canto de los pájaros, el cual por el contrario es especialmente agradable. En la novela “¿Sueñan los androides con ovejas eléctricas?” de Philip K. Dick (el poema más largo de uno de mis libros está escrito por completo como una alusión a esta novela) se describe el mundo después de una guerra nuclear, en el que caen del cielo búhos mullidos, envenenados hasta la muerte por la polvareda nuclear, caen uno tras otro… Ahora esta imagen no está dentro del cine: está justo frente a mis ojos…
Vladímir Putin quiere hacer elegir a la Unión Europea y a la OTAN: o una “república popular” global terrorista en lugar de Ucrania o un desierto nuclear – estas son las condiciones de un terrorista internacional que ha perdido el contacto con la realidad y, por supuesto, ninguna de esas opciones es aceptable ni para Ucrania, ni para la OTAN, ni para la Unión Europea, ni para el mundo entero.
Los sueños de neutralidad han sido el mayor error de Ucrania durante toda su historia como país independiente. En la guerra entre El Bien y El Mal no hay neutrales, un tercer bando simplemente no está previsto. La guerra ruso-ucraniana ya hace mucho dejó de ser una cuestión meramente ruso-ucraniana: esta es una guerra de toda Europa y de todo el mundo. Ucrania está ahora en el centro de esta guerra y ella ha de ganar no sólo para sí misma – esto es evidente –, sino también por toda Europa y para que en Kyiv llegue una mañana tranquila, para que en Kyiv, como en todas las capitales europeas, por la mañana canten las aves.
Váno Krueger, poeta, filósofo, miembro de PEN Internacional.
tłum. Yaghia Asdrubal C. M.
Váno Krueger (ur. 1986 r.) – poeta, filozof, członek PEN Clubu oraz Narodowego Związku Pisarzy Ukrainy. Ukończył studia magisterskie w kierunku politologii. Publikował w takich pismach jak „Bereznewi Koty”, „Spałach”, „Amorałka” (w Ukrainie), „Homo mortalis” (w Rosji), „Plav” (w Czechach) czy w polskim kwartalniku „Red”. Wydał m.in. tomiki poezji: Pożegnalny pocałunek Lenina, Ziggi Freud i Cthulhu, Wertep na Kureniwce, Ceber bez dna; oraz zbiory esejów: Kiedy słyszę słowo „kultura”… i Gape Flower. Zdobył Międzynarodową Ukraińsko-Niemiecką Nagrodę Ołesia Honczara za tomik Ziggi Freud i Cthulhu. Jego twórczość była tłumaczona m.in. na angielski, niemiecki, hiszpański, czeski, polski, rosyjski i bengalski.
Michał Koźmiński – kończy studia magisterskie z filologii hiszpańskiej oraz językoznawstwa ogólnego. Od 2018 r. związany z naukowo-artystycznym czasopismem studenckim „Roman”, publikował również m.in. w „Studiach Iberystycznych” Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w „Anuario de Letras. Lingüística y filología” Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego Meksyku. Tłumaczenie sprawia mu nieskrywaną radość, a do jego pozostałych zainteresowań należy językoznawstwo, teoria
literatury, religioznawstwo i historia.
Yaghia Asdrubal C. M. – Rodem z Meksyku. W Polsce już prawie cztery lata. Interesuje się językami zwłaszcza słowiańskimi, językoznawstwem, tłumaczeniem, antropologią, historią. Uwielbia taniec, muzykę i Eurowizję, także jako zjawisko kulturowo- społeczne. Skończone studia – filologia ukraińska na UJ. Pierwsze miejsce w konkursie recytatorskim poezji ukraińskiej w 2020 r. organizowanym przez UAM w Poznaniu. Obecnie zajmuje się nauczaniem języka hiszpańskiego jako obcego, z czego czerpie wielkie przyjemnośc