Natalia Roguz – cztery wiersze

Perspektywy głębokiego czasu

wapień jurajski
nacieki malachitowe

Turystki we własnym mieście
/kobiety z lewego brzegu/

Skrzywienie ulic skrzywienie kręgosłupów
/Ziemia na lewo?/

Św. Anny powroty wrót
śpiewanny

We mnie miasto mineralizuje się
odkłada na biodrach

Amnestia fraz

Prześwity zorzy kupującej obwarzanki
rzeźba ramion zwiniętych w pęczki miocytów

Uzębianie zięb uziemianie palimpsestów
w zagłębieniach kolan

Zagaiłam zagajniki słów
ale jesteś w tych murano szkiełkach
daktylnie

Fuzja

Plastikowy smak klocków lego
gładki ząbkowany sześcienny
haptyczny jak pieczone jabłka z cynamonem

Zapach zapada się w zakamarki pamięci głębokiej
efekcie magdalenki spraw
niech dom będzie czasownikiem

Widmontologia

Upadłe metafory klną tanie bary przy szewskiej

Oddechy ulic
oddechy między ulicami
rytmoanaliza
budzenie korzeni wyrywanie przedtrzonowców

/Człowiek z kamerą/ patrzy