Natalia Kubicius – pięć wierszy

/span>

Jakie miasto, taki Time Square

To miasto jest za małe na naszych

dwieście dziewięćdziesiąt sześć

tysięcy w jednym pudełku zapałek

do wzniecania rudych pieszczot siarczystym

językiem ulicy. Na pstrym targu

proszę o jeden gram insta, gdy brakuje mi

sugerowanej dawki wyświetleń twarzy

w nowej reklamie Biedronki. Codziennie niskie

popędy kierują żulem, który na wieść o kolejnym

nietrafionym totku obwieszcza znaną miastu litanię:

Członek!

Ojejku!

Jasny gwint!

(bez powtórzeń i cenzury – przypis tłumacza),

za to z uprzejmości bierze ulotkę od dziewczyny o rozwichrzonych

nerwach – nic dziwnego, skoro zarabia na życie promowaniem kredytu

na miłość (koronka i róż, waluta za chuć). Bezcześci Marię i Lecha,

bo Szewczykowi było wszystko jedno, czy hamburgera masz

z Maka, czy KFC, jeden pies, jeden

plaster bezmięsa. Im dłużej myślę,

tym bardziej chcę do Niemiec i Stanów,

gdzie pewne rzeczy da się przełknąć

bez gryzienia, wydalić

bez trawienia,

posegregować?

Pod poziomem troficznym 

Nie bądź vege, zjedz kolegę!

Marcin Sendecki, W

trawa—krowa—ja

trawa—krowa

trawa—ja

ja—Energetycznie Autonomiczny Robot Taktyczny

ja—52 w skali Hamiltona

ja—ty—ja—ty—ja

użyźnię ziemię ziemią wykarmię

nowotwór złośliwy życzliwą modlitwą

wyproszę replay łańcuchów pokarmowych,

które złączyły nas na wieczność, nasze ciała

zmartwychwstanie postawiły w stan wyjątkowy.

Odzyskiwanie plików RAW

Babcia preferuje zdjęcia drukowane,

bo twierdzi, że ludzie są na nich bardziej

naprawdę – można dotykać ich

zawsze gładkich skór i obserwować, jak stopniowo

znikają (nigdy nie znienacka), pamiętać,

nie powielać. Nie byłabym jednak sobą,

gdybym nie umieściła kopii zapasowej

w przepastnym folderze, do którego babcia

i tak nigdy nie dotrze. I nie chodzi tu wcale

o mierzenie potencjału osoby starszej,

ale sposoby zabezpieczania się przed

niepożądaną interwencją sądów ostatecznych

rozstrzygnięć w kwestii czułości, balansowania

na granicy kocha-resetuje system.

Umowa śmieciowa 

Czystość przedmałżeńska to kondom na serce

przysięgam, że nie doszło do inicjacji.

Ślimak, ślimak, pokaż rogi.

Kiedyś będziemy zaściankowi

z tym całym manifestem wolności

dróg rodnych, memami o niechęci do

starych znajomych, zwierzętami, które

nigdy nie wyrosną na ludzi.

Ślimak, ślimak, pokaż nogi,

odwróć się przodem do widowni.

To siedlisko mojej krwi, komarzyca,

insekt, co podobno najwięcej szkodzi,

a pompuje NFZ, ZUS i PKB

jednym tchem, jednym węchem wyczuwa w tobie

ryzyko, gen adrenaliny pulsuje mu

w kości miedniczej, gdzie kończy się

matrioszka, a zaczyna ruletka,

do sześciu razy sztuka, sześć za sztukę

w kiosku ruchu, skasuje mi to pani?

Wiersz został opublikowany w antologii XXVI edycji konkursu literackiego Krajobrazy Słowa (Kędzierzyn-Koźle, kwiecień 2019).

Taksonomia według pokrewieństwa

                                                                Darii

I niech sobie będą wszyscy mądrzy

ze swoim układem nerwowym nerwicowym

sprzężeniem bezzwrotnym, ruchem wyłącznie

obrotowym. Niech sobie ćwiczą mięśnie

memiczne, selfie na tle nieumiarkowanych

klimatów sypialni i murów miejskich

do połamania rąk. A Ty buduj z sieci

podwodny dzwon i oddychaj tam, gdzie

toną ssaki nieparzystopalce, plugowate

chrząszcze gnojarze nie budują gniazd

i w swoim endemicie bądź sobie wyższym naczelnym.