Mateusz Kolaska – trzy wiersze
Wiersz szumiący
Szarą ścieżkę zaniebieszczę
Śnieszczem-deszczem naszeleszczę
Szczerym dreszczem wiośnie zwieszczę
Wreszcie siebie w czaszce zmieszczę
Alchemia myśli
Kawałki
Strzępki
Zrębki
Żagiewki
Węgielki
Odrzucane z ręki
Pływać!
Pomysł idealny!
Na powrót
Zgasić głowę
W kształt
(Z grubsza) humanoidalny
****
Za mną chmurne czoło zlało się z niebem.
Wiem już, że nie stałem tam na własnych nogach.
Teraz wracam. Toczę się jak kamień żlebem.
W starego rytmu złogach
Zdałoby się wygrzmiewa pierdnięcie Boga
Mateusz Kolaska (ur. 1993) – student psychologii. Nigdy niczego nie publikował.
Ilustrację wykonała:
Dominika Bałdyga (21 lat) – studentka Communication Design w poznańskiej School of Form. W wolnych chwilach uczęszcza na wykłady z bałkanistyki, jak również na różne sposoby poszerza swoją wiedzę o świecie podwodnym. Potrafi stworzyć coś z niczego. Robi biżuterię. Z pasją i radością realizuje wszystkie projekty na uczelni: od aplikacji mobilnych, przez plakaty i publikacje, po karty do gry. Gdy maluje akwarelami, znika dla niej cała otaczająca ją rzeczywistość. Spokojnie usiedzieć może tylko wtedy, gdy czyta książkę. Instagram: @tusi_petk