Mariusz Jochemczyk – trzy wiersze

polityka w świetle językoznawstwa

                                                                        pamięci rachmistrza spisowego

chytra
projekcja zasady narodowej
ekwiwalencji z osi
wyboru
na oś kombinacji

sprawia że
ekwiwalencja staje się 
konstytucyjnym chwytem
państwa

mierzenie śląskich szeregów
okazuje się jednak zabiegiem
który poza polską polityką 
nie znajduje zastosowania
w języku rzeczywistości

wybory kopertowe

wybrać różową 
czy niebieską?

wrzucić do urny popiół
polityka
czy biały proszek celulozy?

autonomia czy narodowy
socjalizm?

postawić kółko?
krzyżyk?

kto zaspokoi lepiej głód etnicznej
tożsamości?

gang swojaka?
gang świeżaka?

ukryta opcja

wypowiedz się wreszcie ostatecznie i nieodwołalnie 
w pierwszej osobie liczby pojedynczej
ty co tak bezmyślnie kąsasz rękę która cię karmi

opowiedz chętnie swoją historię
heroiczną w nikłym zakresie
zawsze inną niż nasza
świadom że prośba staje się łaską

wyraź swój ból bracie mniejszy
przygraniczny łazęgo
lewobrzeżna zakało Nadwiślańskiego Kraju

złóż w końcu jasną deklarację przynależności
rasowej religijnej i każdej innej na „er”
zdradź partię do której należysz
ujawnij swą prawdziwą tożsamość

autonomicznie wykonaj ruch czytelny
dla twych ukrytych i jawnych
mocodawców

nie ociągaj się dłużej
podpisz lojalkę: „jestem prawdziwym Polakiem”
sygnuj odważnie narodową volkslistę 
ale zawsze tak 
żeby cię sąsiad nie widział

obiecaj solennie 
(albo nie – przysięgaj)
przysięgaj po stokroć na imię uduszonej 
w Świętochłowicach matki: już nigdy nie będę
używać języka, którego nie ma, nie było 
i nie będzie („kocham Cię moja śląska mowo” –
myśl w duchu gdy drżeć ci będzie wiecznie podawane pióro)     

zrozum chłopcze 
nie wygrasz nigdy tej wojny

niepodległa nie wybacza tym
których dziadkowie drążyli 
okopy po niewłaściwej stronie