Maria Nova – siedem wierszy
NOVA YŌU | 優
wy_
spa
dziennik z rezydencji w Domu Utopii
15 października – 19 listopada 2021,
fragmenty
***
Pusty dom;
bycie w pustym domu:
chodzę korytarzem,
rozpędzam się,
biegnę;
performance
[dla]
pani portierki
[na kamerce]:
„widzę, że pani spaceruje, więc chodźmy schodami”, mówi
[— na leżaki: to jakby feedback].
Myślę o wszystkich,
których t u nie ma.
Myślę, że myślę
(tak mi się wydaje):
[bo chciałabym].
Ludzie bez domów na granicy.
Puste domy bez ludzi na granicy rozpaczy.
Bezludne wyspy Atlantyku: bezludne do granic.
Ludzie bez domów na granicy…
Wchodzimy na leżaki,
— więc.
Kraków, 16 października 2021
***
wybiegłam w przyszłość
dłonie o 11830 dniach:
[ile to lat?]
oczy o 11830 nocy
nie wybiegaj za bardzo w przyszłość, powtarzam sobie
Kraków, 17 października 2021
***
Ten dom rozrasta się
Zmultiplikowały się piętra i pokoje
Wszystko jest podwójne:
Dwa pokoje
Dwoje oczu
Dwanaście domów
Dwadzieścia domów
Dwa tysiące dwadzieścia jeden
Dwa tysiące dwadzieścia d
być rezydentką we własnym mieście
we własnym domu
w swoim ciele
Kraków, 22 października 2021
***
Gubię się w gąszczu kluczy i kart od pokoi
Gdy się wyjmie kartę
milknie głos z głowy,
gdy się zapomni klucza i karty,
wszystko mówi
ze środka.
Okresy bezdomności
obfitują
w pęki kluczy
w kłącza
(zawikłania, zagubienia).
Najlepiej pozbywać się rzeczy na bieżąco,
dla porządku —
Zachodzę w głowę
jak pogodzić
wszystko
ze sobą:
Siedem leżaków
w jednym
Kraków, 23 października 2021
***
Nie ma już czasu
na siedzenie na leżakach
Już jedynie przeglądam się
w lustrze:
nowa ja:
nova yōu;
Ludzie na granicy
Kraków, 24 października 2021
***
Wypełniać dom
(pusty)
wszystek sił:
powieki przykrywają źrenice
siłą otwieram powieki
rozpalam
(erleuchten)
światła
(do granic)
w języku
Palą się rytmicznie
Płoną:
widzę
Kraków, 25 października 2021
***
Wybiegłam za bardzo w przeszłość…
był nów w skorpionie
w betelu w nowiu
można dowiedzieć się wszystkiego
o aktualnej s y t u a c j i
w Krakowie
w przeciągu godziny:
M. już tam nie pracuje
O.jest znów z I.
B. rozstał się z x
A. rozsiewa złą sławę W.
M. mieszka u L.
(…)
M. (inna) zamiast spaceru
(sprowadzamy się do kropki)
pokazuje mi nagranie z Podlasia:
matki z dziećmi,
kolczasty drut
kim są matki? Czym są dzieci?
Kraków, 4 listopada 2021
Nova Yōu 優 | Maria Nova – artystka wizualna, poetka, performerka, wędrowniczka, nomadka. Żyje naprzemiennie w Krakowie, Wiedniu i portugalskim Vila Nova de Gaia. Swoje prace wizualne i performanse pokazywała w krajach Europy: m. in. Niemczech, Serbii, Austrii, Węgrzech, Słowacji, Portugalii. Aktualnie realizuje artystyczno-badawczy projekt ekopoetycki poświęcony fenomenowi chodzenia oraz linii w kontekście różnych sposobów przemieszczania się w przestrzeniach i poprzez nie pozostawiania śladu. Prowadzi wykłady i warsztaty transmedialne wokół choreografii rozszerzonej oraz performance TRANS/AKCJE ALEATORYCZNE. Trochę więcej o projekcie i rysujących się ekospacerach można dowiedzieć się ze strony www.maria-nova.com, natomiast najwięcej uczestnicząc w jednym z nich osobiście. Pracuje nad przygotowaniem książki poetyckiej pt. RAW z tekstów już istniejących, pisanych w ciągu ostatnich lat. Stara się nie pisać nowych, choć prezentowany tutaj wybór powstał podczas jej rezydencji artystycznej w Teatrze Łaźnie Nowa / Domu Utopii w Krakowie w listopadzie 2021. Urodziła się w roku chińskiego węża ziemi.
Natasza Kornobis (ur. 1998) – studentka communication design. Uwielbia świadome doświadczanie świata. Intryguje ją człowiek i natura. W wolnym czasie śpiewa, gra na ukulele, tańczy i maluje. Pełna skrajnych emocji. Fascynuje ją film, muzyka i malarstwo. W nocy w środku lasu, przy blasku księżyca czuje się jak ryba w wodzie. Instagram: @moonllady_