Małgorzata Szczecina – cztery wiersze

nasze chłodne dłonie dryfujące w sieci

pięćdziesiąt gramów sieci w naszych chłodnych dłoniach

cóż gdy nawet qualia tańczą dzisiaj bez nas (śpiewaj nam ai
zmarznięty bekwarku) (bękartku za jakim cyfrowym gajem
tęsknisz?)

głaskaliśmy glacjery tarliśmy się o nie
szczękając wieszaliśmy hasła i wrogów: chills
out bo przelał nam się klimat w sztuczny głośny climax

ai

ai

)śpiewaj ai
zaśpiewaj im o nas(

mówię ci: taki wiersz

od którego miękną kolana i kruszą się
rzepki mówię: dziadek nie posadził
niczego w ogrodzie (ani w żadnym
innym języku) nasz kot ma cztery
kąty od kiedy wyszły myszy

kupiłeś zegarek co liczy
na moje kroki (sentencje

spadkowe) no więc chociaż kroczki
kruczki

rokowania

zwierzę pierwouste
chityna gastrula animula

głodne skandowanie

niech zostaną otwarte wszystkie układy
krwionośne! linka – radykalne
rozdziewanie

u

sta

wione

stare pazurnice rodzą młode
pazurnice (czułki wiedziały to wczoraj)

od

sta

wione

od pierwszej komuny
jak od pełnej piersi
hen na pozamedium

ciepły ciepły

guzik dla ruchomej

rzeczy

a na potańcówce język się podkładał

ze śmiechu co to był wielgachny
choć z upadku cudzego (zupełnie jak łóstwo)

rightbuk rightbuk wybijał nam rytm

(nie)chlubny wyjątek (nie)chlubnych żyjątek