Magda Lenard – dwa wiersze

dodatek łaciny wzbogaca wartość odżywczą posiłku

krokiem do morza można rozjuszyć litosferę
kompulsywnie jak Homo luzonensis
przypuszczam
(nie diagnozuję)
nie czytałabym o antynatalizmie
przypuszczam (nie idę w zaparte)
nie wierzyła w niedo i nad
na przekór klęcząc w nadgrupie w odgrzybienie epidermis
a nawet i cutis vera

tropię meduzy w oceanie sześciu bomb atomowych
pokonuję szkolne lęki
życząc sobie dzisiaj oparzenia

* * *

palone drewno potrafi zmieszać Boysów z Perroux
dwadzieścia trzy razy z rzędu
za moich czasów nikt nie był wciąż na pustyniach Verdun

Balbinka podlewa kolendrę sokiem z limonki

                                                                                                    na trzynastego maja przypada suplementacja

wychylam korpus za firankę syntezuję teorie
powinny wzbudzić moją podejrzliwość
ale to dopiero pierwszy rozdział

                                                                                                  wypiłam co miałam w Lwowskiej uszczelniłam

ale co jeśli ścianki jeszcze

raz się rozchylą

o Jagódko ty ma
słodka dziewczyno ma
cóż po chlebie kiedy nie smarowany niebem