Lidia Karbowska – siedem wierszy
miło, sny
zliżesz ze mnie łzę
gdy tylko cię o to poproszę?
zliżesz ze mnie złe?
Tamte światła
Piszę w zeszycie byłego, chodzę w butach byłego. Mowa tu o dwóch różnych byłych. Co to o mnie mówi? Że nie usuwam przeszłości? Albo: umiem korzystać?
Z jednym byłym mam kontakt telefoniczny, z drugim byłym mam kontakt przez sny. Trzeciego byłego oddaję na pastwę pamięci.
jacy piosenkarze przewidują w piosenkach swoją śmierć i czy koniecznie trzeba puszczać te piosenki od tyłu?
jak opisać ten przedsmak który pojawia się w ustach? benzyna?
again
dawne bóle
tragedie wyparte
dzisiaj
niezapisaną mam kartę
dzisiaj jestem
wyprana świeża
co na mnie zapiszesz?
przerwa na reklamę
jem musli z jogurtem krowim – czyjaś ofiara
właśnie dla mnie.
nie mam wyrzutów sumienia,
jem spokojnie.
fade
teaser snu: chciałabym oddać rzeczy nieoddawalne
np. czarną dziurę która urodziła się w mojej głowie
np. Czarnego Pana który tkwi we mnie jak kajowy okruch
np. całą pozostałą czerń
gdyby można wymienić wszystkie swoje wiersze na miłość
wymieniłabym wszystkie swoje wiersze na miłość
i nie zostawiłabym nawet tych
Lidia Karbowska (ur. 22.01.1995) – absolwentka filozofii na UAM w Poznaniu. Mieszka w Kicinie. Uwielbia koty. Jej wiersze zostały opublikowane w pismach internetowych: „Wakat”, „Inter-”, „Helikopter”, „Tlen Literacki”, a także w książce Wyjustowani. Antologia młodych twórców (Toruń 2018). Jej dramat W patriarchacie krwawię na niebiesko znalazł się w antologii Młod(sz)a Polska (Kraków 2021).
PAISM1983 – właściwy człowiek w niewłaściwym miejscu.
@paism1983