Lidia Karbowska – siedem wierszy

Ilustrował: PAISM1983

Lidia Karbowska – siedem wierszy

miło, sny

zliżesz ze mnie łzę
gdy tylko cię o to poproszę?

zliżesz ze mnie złe?

 

Tamte światła

Piszę w zeszycie byłego, chodzę w butach byłego. Mowa tu o dwóch różnych byłych. Co to o mnie mówi? Że nie usuwam przeszłości? Albo: umiem korzystać?

Z jednym byłym mam kontakt telefoniczny, z drugim byłym mam kontakt przez sny. Trzeciego byłego oddaję na pastwę pamięci.

jacy piosenkarze przewidują w piosenkach swoją śmierć i czy koniecznie trzeba puszczać te piosenki od tyłu?

jak opisać ten przedsmak który pojawia się w ustach? benzyna?

again

dawne bóle
tragedie wyparte
dzisiaj
niezapisaną mam kartę

dzisiaj jestem
wyprana świeża
co na mnie zapiszesz?

przerwa na reklamę

jem musli z jogurtem krowim – czyjaś ofiara
właśnie dla mnie.

nie mam wyrzutów sumienia,
jem spokojnie.

fade

teaser snu: chciałabym oddać rzeczy nieoddawalne

np. czarną dziurę która urodziła się w mojej głowie
np. Czarnego Pana który tkwi we mnie jak kajowy okruch
np. całą pozostałą czerń

gdyby można wymienić wszystkie swoje wiersze na miłość

wymieniłabym wszystkie swoje wiersze na miłość
i nie zostawiłabym nawet tych

 

Lidia Karbowska (ur. 22.01.1995) – absolwentka filozofii na UAM w Poznaniu. Mieszka w Kicinie. Uwielbia koty. Jej wiersze zostały opublikowane w pismach internetowych: „Wakat”, „Inter-”, „Helikopter”, „Tlen Literacki”, a także w książce Wyjustowani. Antologia młodych twórców (Toruń 2018). Jej dramat W patriarchacie krwawię na niebiesko znalazł się w antologii Młod(sz)a Polska (Kraków 2021).

PAISM1983 – właściwy człowiek w niewłaściwym miejscu.
@paism1983