Kamil Salamon – dwa wiersze

/strong>

PRZEDWIOŚNIE

Ile dni w milczeniu
słońca? Badylowisko,
licha kupka śniegu
oświetlone niską

lampą. W tle biało-
zielona wydemka.
Bolesne skarpy,
oddech morza.

Chodzisz nad wodę,
w kręgi.
Nogi masz karminowe.

Lekki dryf  (ledwie
przyjemny); wszystko w zaspy.

Usiądź, odwilż jest pod ręką.
Pocą się Kory drzew,
Otwierają tarasy.

Podaj mi język, zwilż,
nie strać koncentracji.

 

przez

przez wczesnojesienne światło na ścianie sosen
przez podwórka od strony rozbe-
beszonego pło-
tu przez wraki samochodów którym trawy rosną
do okien przez piach dojazdowych dróg do pól  (o
tej porze  roku leżą odsłonione zmęczone ciała popo-
rodowe) które zdążyły nabrać ciepła przez torowiska
hałdy żwiru beton kable przez kosze fiołkowych śliw-
ek przez latarnię morską przez czarną smukłą madonnę
przez żółte ślepia madonny we mgle
przez dziewięćdziesiąt metrów szerokości i dwa wysokości
przez krople deszczu (po imieniu zapisanych w telefonie)
dymny zapach mięs na tarasie przez gwasz rybackie sieci
przez geometryczne figury zbutwiałe schody wiraże
ciem i nietoperzy                   przez nenufary

powoli zaczynam zwracać

---