Anna Dwojnych – pięć wierszy
podnosili dzieci, by widziały lepiej. śmierć
na wyciągnięcie ręki, jak samsung galaxy
s9, pożyczka w providencie, jak bilet
w ryanairze. woda była ciepła, pogoda
jak marzenie i jeszcze ktoś utonął, czy
mogłoby być lepiej? cholera, co za strata,
rozmazane zdjęcie. na instagram za słabe,
najwyżej na fejsie. w kadr weszła matka z dzieckiem,
musimy podejść bliżej, by zobaczyć więcej.
Goście
gość w dom, a w domu zadanie: praca z wiertarką,
na wysokości, w ręku śrubokręt. może być
elektryczna piła lub instalacja, iskrzy
tylko sprzęt elektroniczny, zaś między nami
gwóźdź wbity w ścianę, zawieszę na niej twoją
grafikę. oni pójdą, ty wrócisz pewny swego
talentu, miejsca, zdania (oznajmującego).
potem będziemy się kochać tak, jakby zaraz
miał runąć budynek przeznaczony do rozbiórki
z kapryśnie znajdującymi się w środku: mną,
tobą i sąsiadami walącymi do drzwi.
Wiersz opublikowany wcześniej w „Śląskiej Strefie Gender” (sierpień 2018) w cyklu Mocne męskie, mocne kobiece.
Dramatyka opisowa
od dziś jesteśmy liczbą pojedynczą (liczby
parzyste wyszły z użycia). zaraz się
wyprowadzimy, nie sprowadzimy do
wspólnego mianownika, wymienimy
spółgłoski na samogłoski. pół na pół, sam na
sam. zajdzie oboczność kocham na kończę, teraz
usuń niechciane zaimki, w miejscach dwuznacznych
zastosuj cudzysłów, nie łącz ze sobą zdań
ani zdarzeń i nie próbuj mnie zmieniać
odmieniać przez czasy – takie są zasady.
Znikamy w szarości albo kolory nie są dla nas
radio zet ogłasza dwudziestą pierwszą godzinę
naszych zagłuszonych modlitw,
visage śpiewa o mężczyźnie na pustym peronie
(w takich chwilach czuję się mężczyzną)
boję się równie mocno mam tylko walizkę i
żadnych pięciu minut ani gruntu pod stopami. baśnie rosną
nam w dłoniach, wyciągają kolce
kto nam obiecał disneya w tego pierwszego
rzucimy kamieniem.
Wyprowadzka
zesłanie Ducha Świętego – w tym dniu
godziny otwarcia mogą być inne.
i co jeszcze, pytam, może być ruchome?
daty rocznic (jak wybuchy powstań)
czas przyszły, tryb oznajmujący, kropka.
za to ściany w kamienicy trzymają pion
(tak jakby mogły trzymać poziom) kot
pilnuje sklepu, sąsiad z dołu pije
pociąg tu przejeżdża o stałej godzinie.
Anna Dwojnych (ur. 1988) – absolwentka socjologii i filozofii UMK. Interesuje się ciałem i cielesnością. Pisze poezję, prozę i teksty o filmach (zwykle o Larsie von Trierze). Wyróżniona kilkukrotnie na konkursach poetyckich. Publikowała na łamach między innymi: „Odry”, „Gazety Wyborczej”, „Lampy”, „Blizy”, „Wyspy”, „Fabulariów”, „Wakatu”, „Helikoptera”, „PKPzin”, „Kontentu”, „Cegły”, „Śląskiej Strefy Gender”, „Stonera Polskiego”, „Fragile”, „Cineramy”. Autorka tomiku gadu gadu. Mieszka w Toruniu.
Ilustrację wykonała:
Marja Cielecka – studentka trzeciego roku School of Form. Ilustruje między innymi niezależne pisma internetowe oraz stylizuje sesje fotograficzne. Uczy się robić animacje i klipy video. Trochę tatuuje i dużo jeździ na rowerze. Instagram: @marjacielecka