Anna Dwojnych – pięć wierszy

podnosili dzieci, by widziały lepiej. śmierć

na wyciągnięcie ręki, jak samsung galaxy

s9, pożyczka w providencie, jak bilet

w ryanairze. woda była ciepła, pogoda

jak marzenie i jeszcze ktoś utonął, czy

mogłoby być lepiej? cholera, co za strata,

rozmazane zdjęcie. na instagram za słabe,

najwyżej na fejsie. w kadr weszła matka z dzieckiem,

musimy podejść bliżej, by zobaczyć więcej.

Goście

gość w dom, a w domu zadanie: praca z wiertarką,

na wysokości, w ręku śrubokręt. może być

elektryczna piła lub instalacja, iskrzy

tylko sprzęt elektroniczny, zaś między nami

gwóźdź wbity w ścianę, zawieszę na niej twoją

grafikę. oni pójdą, ty wrócisz pewny swego

talentu, miejsca, zdania (oznajmującego).

potem będziemy się kochać tak, jakby zaraz

miał runąć budynek przeznaczony do rozbiórki

z kapryśnie znajdującymi się w środku: mną,

tobą i sąsiadami walącymi do drzwi.

Wiersz opublikowany wcześniej w „Śląskiej Strefie Gender” (sierpień 2018) w cyklu Mocne męskie, mocne kobiece.

Dramatyka opisowa

od dziś jesteśmy liczbą pojedynczą (liczby

parzyste wyszły z użycia). zaraz się

wyprowadzimy, nie sprowadzimy do

wspólnego mianownika, wymienimy

spółgłoski na samogłoski. pół na pół, sam na

sam. zajdzie oboczność kocham na kończę, teraz

usuń niechciane zaimki, w miejscach dwuznacznych

zastosuj cudzysłów, nie łącz ze sobą zdań

ani zdarzeń i nie próbuj mnie zmieniać

odmieniać przez czasy – takie są zasady.

Znikamy w szarości albo kolory nie są dla nas

radio zet ogłasza dwudziestą pierwszą godzinę

naszych zagłuszonych modlitw,

visage śpiewa o mężczyźnie na pustym peronie

(w takich chwilach czuję się mężczyzną)

boję się równie mocno mam tylko walizkę i

żadnych pięciu minut ani gruntu pod stopami. baśnie rosną

nam w dłoniach, wyciągają kolce

kto nam obiecał disneya w tego pierwszego

rzucimy kamieniem.

Wyprowadzka

zesłanie Ducha Świętego – w tym dniu

godziny otwarcia mogą być inne.

i co jeszcze, pytam, może być ruchome?

daty rocznic (jak wybuchy powstań)

czas przyszły, tryb oznajmujący, kropka.

za to ściany w kamienicy trzymają pion

(tak jakby mogły trzymać poziom) kot

pilnuje sklepu, sąsiad z dołu pije

pociąg tu przejeżdża o stałej godzinie.