Agnieszka Garbutt – cztery wiersze

Ilustrowała: Anna Grochowiak

Agnieszka Garbutt – cztery wiersze

Następny mężczyzna, który się we mnie
zakocha
Będzie wiedział, że ciało służy tylko pokarmowi

Powiem mu, że Ziemia jest aureolą, bagażem,
wyrzutem sumienia, piecem, grobem,
ciałem.

Ale moje ciało przestało istnieć,
gdy porosły je ostre zęby, twarde pięści.

A jego dotyk sprawia ból
moim kościom.

Mężczyzna, który się we mnie zakochał
czuje, że jest płucem pełnym powietrza.
Jego górna warga modli się do mnie.
Ale język odbija się od zębów

Nie chcę bólu od mężczyzny, nie chcę
rozkoszy. Biorę ją z moich rąk, okładam
się nią jak liściem babki.

Mężczyzna, w którym się kochałeś
jego martwe dłonie i stopy, pogaszone
światła w korytarzach jego żył. Kości
które dotykasz źrenicami, trzeszczące
w ogniu. Ciało, które znałeś teraz jest trumną
z suchej skórki chleba.

Mężczyzna, który się we mnie zakocha
popije mnie mocnym haustem wody

Będzie od teraz czytał drobny druczek

……

mój brat, który wygląda jak znany poeta z Mikołowa
opowiada mi historię
o kolesiu, który wyciął sobie serce piłą tarczową

mój brat, który jest ode mnie młodszy
o trzy lata, i starszy o trzydzieści
zaciąga się papierosem i wygląda
jakby wydał już trzy tomy wierszy

mamy w sobie krew naszych ojców
i należy ją wypłukać
jak słoną wodę z włosów

…..

udaję się do tanatokosmetolożki. Polecono
mi najlepszą w okolicy. Okolica pachnie rozkładającym się latem. Nazywają to w niektórych miejscach jesienią.

jej milczenie jest jak znajoma kołdra z twoim sebum

gdybym mogła pachnieć Ziemią, pachniałabym tobą. Cierpkim oddechem z rana, słodką krwią z oskubanych warg.

tanatokosmetolożka wprawnymi dłońmi
w lateksie zwraca mi człowieczeństwo
na szczęście nie wszystko jeszcze
wylądowało w kuble na śmieci. Pyta czy zostawić ten kolor.
to godziny przed ciekłym ekranem, ledami, niebieskim światłem. Bez tego jestem brzęczącą pustą lodówką

…..

Nie rozumiem języka. Kiedyś służył do mówienia matce “kocham”.

Teraz trze o twoją skórę jak głodne zwierzę.

…..


Agnieszka Garbutt – urodzona w 1984 roku. Mieszka w Wielkiej Brytanii. Publikowała w
“Wizjach”, “Ricie Baum”, “Helikopterze”, antologii Przewodnik po zaminowanym terenie 2.

Anna Grochowiak (ur. 1993) – studentka filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską zamierza napisać o poezji. Miłośniczka wszystkich zwierząt. Interesuje się przede wszystkim kinem; rysowanie i (szczególnie) malowanie to zaniedbane hobby, do którego bardzo chce wrócić.