Małgorzata Szczecina – cztery wiersze
nasze chłodne dłonie dryfujące w sieci
pięćdziesiąt gramów sieci w naszych chłodnych dłoniach
cóż gdy nawet qualia tańczą dzisiaj bez nas (śpiewaj nam ai
zmarznięty bekwarku) (bękartku za jakim cyfrowym gajem
tęsknisz?)
głaskaliśmy glacjery tarliśmy się o nie
szczękając wieszaliśmy hasła i wrogów: chills
out bo przelał nam się klimat w sztuczny głośny climax
ai
ai
)śpiewaj ai
zaśpiewaj im o nas(
mówię ci: taki wiersz
od którego miękną kolana i kruszą się
rzepki mówię: dziadek nie posadził
niczego w ogrodzie (ani w żadnym
innym języku) nasz kot ma cztery
kąty od kiedy wyszły myszy
kupiłeś zegarek co liczy
na moje kroki (sentencje
spadkowe) no więc chociaż kroczki
kruczki
rokowania
zwierzę pierwouste
chityna gastrula animula
głodne skandowanie
niech zostaną otwarte wszystkie układy
krwionośne! linka – radykalne
rozdziewanie
u
sta
wione
stare pazurnice rodzą młode
pazurnice (czułki wiedziały to wczoraj)
od
sta
wione
od pierwszej komuny
jak od pełnej piersi
hen na pozamedium
ciepły ciepły
guzik dla ruchomej
rzeczy
a na potańcówce język się podkładał
ze śmiechu co to był wielgachny
choć z upadku cudzego (zupełnie jak łóstwo)
rightbuk rightbuk wybijał nam rytm
(nie)chlubny wyjątek (nie)chlubnych żyjątek
Małgorzata Szczecina – ur. w 1987 roku w Augustowie. Współuczestniczyła w powstawaniu książki Tomasza Trzcińskiego Zapomniany świat. Klęska głodu w świecie konsumpcjonizmu. Brała udział w projektach BL: Wiersz i opowiadanie doraźne w 2019 i 2020 roku i w finale Połowu 2020. Jej teksty ukazały się w ,,BiBLiotece” BL i ,,Drobiazgach”. Pracuje i mieszka w Olsztynie.
Karolina Krasny (ur.1999) – studentka architektury na Politechnice Krakowskiej. Rysuje, maluje, pisze i pracuje w gastronomii.