Karolina Kapusta – trzy wiersze (tryptyk)
tryptyk śląski
I. drzewo
łąka zamarzała każdej zimy
i w mokrych oczach łąki robiły się lodowiska
droga do domu ze szkoły trwała tyle ile czasu trzeba było
na wsadzenie czubka buta we wszystkie kałuże
każda mama na osiedlu wiedziała
tereny podmokłe ktoś wykupił i osuszył łąkowe oczy
wytarł je i nakazał nie płacz
postawił dom jeden drugi piąty
dzieci z tych domów blisko mają do szkoły
nie marnują czasu
pewnego dnia chłopiec powiesił się w lesie na gałęzi olchy
ona głęboko sięgała stopami w wilgotną ziemię
on cicho dyndał nad bagnem
rozpacz jest cicha więc zapłakał ciszej od kilku pszczół
sam
iglaki nawet gdyby chciały
to nie była pora na żywicę
a łąka musiała milczeć
dzieci do tamtych domów mają blisko ze szkoły
wracają szybko raz dwa nie marnują czasu ani błota
II. węgiel
spotkajmy się na hałdzie za jakiś czas
pod wiaduktem jeszcze dzisiaj
z cegły czerwonej wyłuskani
z rozdrapanym zdziwieniem na twarzach
zejdźmy pod ziemię i przekonajmy się
że wynaleźliśmy całkiem niezłe piekiełko
z osmalonymi jeźdźcami na truchłach czarnych koni
(czy wózkami wywożono też martwych?)
obchodzimy w grudniu ważne święto
święto patrzenia w zimowe zamglone słońce
patrzmy w nie długo aż jak tamtych rozbolą nas oczy
nie wolno było odzwyczajać ludzi od światła
III. diament
kochane wnuki wy się wykruszycie
kochane wnuczki wy obrócicie się w diamenty
każcie
przerobić się na pierścionki
rozgrzać kości i strzępy
przyoblec je srebrem albo odziać w złoto
utyją ręce i będą rozszerzać obrączki
jak rozszerzają się naczynia krwionośne od ciepła
rozwarstwicie się na siebie same i na cudze
w przestrzenie pomiędzy wnikną nieznani i nieznane
sczerniejecie powoli
sczerniejecie razem
zobaczycie że nic tak nie krzepi
jak schodzić w ciemność
trzymając się żywych obcych palców
Karolina Kapusta (ur. 1993) – pochodzi z Górnego Śląska. Obecnie studiuje i pracuje we Wrocławiu.
Hanna Dudkowiak – studentka na poznańskiej School of Form. Zajmuje się grafiką, fotografią, również projektowaniem produktu. Od kilku lat praktykuje świadomy sen, skąd czerpie większość inspiracji. Jej prace można obejrzeć na: https://hannadudkowiak.