Justyna Kulikowska – dwa wiersze

Ilustrowała: Natasza Kornobis

Justyna Kulikowska – dwa wiersze

Tab_s 01

A teraz jak ranne zwierzę, wczołgam się do

frazy. 

 

A teraz jestem system (i szczurem jestem):

 w trybie wzmożonej aktywności.

 

Skanowania danych mi

danych.

 

Elegia dla chłopca z Podlasia i jego bluzy Elmo

A co, jeśli przeskanuję sens, jak zdjęcie z pogrzebu mojego

brata /choć ta przerzutnia jest formą kurestwa. Nie wypada,

by na traumie rolować frazę?/. Trumna, to plik o nie/

/skończonej pojemności (gigabajt zamienia się w gigabajt,

sęk w sęk).

 

A co, jeśli przeskanuję sens, jak zdjęcie mnie w niebieskich dresach

/które dostałam od ojca na pocieszenie/. Ortalionowy materiał

nie przepuszczał powietrza (włókno zamienia się w włókno,

szelest w szelest).

 

Wszyscy podnieśmy ręce, jak podnosi się je w dyskotece

na zadupiu albo jakimś Szczuczynie /wybór miejsca nie jest

przypadkowy lecz smutny, jak opadające piersi – moje i koleżanek/.

Wszyscy podnieśmy ręce, by zrobić: kwi, kwi, kwi albo zatańczyć.

 

A co, jeśli zapomniałam kwiczeć w rytm, gdy wchodziłam

do chlewa, jednak różnica między nami jest zerowa, bo też bywam

świnią /nawet potrafię wam wybaczyć, ten defekt postrzegania/.

 

Teraz śnię sen, w którym trzydzieści osiem milionów ludzi jest ubranych

w niebieskie dresy /doskonała całość, bo wróciliśmy z dyskoteki. Wróciliśmy

z dyskoteki, nie obchodzi mnie żadna emigracja/.

Teraz, śnię sen, w którym trzydzieści osiem milionów ludzi jest ubranych

w niebieskie dresy i wybucha śmiechem przy każdym szeleście ortalionu.

 

A co, jeśli przeskanuję sens, jak zdjęcia z pogrzebu mojego

brata /przeskanuję sens, by zgniótł mnie z ciężarem tej frazy*/.

 

*Ojciec trzymał twoją bluzę z Elmo, aż materiał zaczął rozpadać się

w dłoniach.

 Ojciec trzymał twoją bluzę z Elmo, aż materiał zaczął rozpadać się

 w dłoniach. 

 

Justyna Kulikowska (ur. 1993 w Szczuczynie) – mieszka i studiuje w Lublinie. Wiersze publikowała między innymi w: „Wakacie”, „Opcjach”, „Elewatorze” i takich tam. Pisze Tab_s.

Ilustrację wykonała:

Natasza Kornobis (ur. 1998) – studentka communication design. Uwielbia świadome doświadczanie świata. Intryguje ją człowiek i natura. W wolnym czasie śpiewa, gra na ukulele, tańczy i maluje. Pełna skrajnych emocji. Fascynuje ją film, muzyka i malarstwo. W nocy w środku lasu, przy blasku księżyca czuje się jak ryba w wodzie. Instagram: @moonllady_